พฤติกรรมของเด็ก

 

พฤติกรรม ของเด็ก ที่เป็นปัญหามีความต้องการ และความรู้สึกที่มองไม่เห็นซ่อนอยู่ ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันได้พบกับแม่เอส และพาลูก ๆ ไปสนามเด็กเล่นด้วยกัน ใกล้เที่ยงเราไปทานอาหารกลางวันที่สนามเด็กเล่นด้วยกัน ลูกน้อยของ S หนูน้อยอายุเกือบห้าขวบแล้ว ตอนที่เขากินอาหารกลางวันเขาถือช้อนขึ้นมา และมองไปที่อาหารกลางวันตรงหน้าเขาอย่างนิ่งเฉย

S เริ่มกระตุ้นเด็ก: รีบกินทำไมคุณทำแบบนี้ทุกครั้งที่กิน จากนั้นเธอก็เริ่มพูดถึง “ปัญหา” ต่างๆของเด็ก เกี่ยวกับการกินอาหารไม่ถูกต้อง วิ่งไปรอบ ๆ และร้องไห้ทันทีที่ฉันออกไปนอนไม่ตรงเวลา ฯลฯ

S ชี้ไปที่เด็กและพูดว่า: “ดูเขาทุกครั้งที่ฉันกินฉันจะโกรธ ถ้าคุณไม่กระตุ้นเขา เขาจะไม่ขยับ” ในที่สุดภายใต้การคุกคามและการคุกคามเด็กก็กินอาหารอย่างไม่เต็มใจ ก่อนที่ S จะปล่อยให้เด็กเล่นต่อไป

ฉันชอบสังเกตปรากฏการณ์เหล่านี้เป็นชีวิตจิตใจมาก ในขั้นตอนการติดต่อกับผู้ปกครองหลายคน ฉันยังพบว่าพ่อแม่หลายคนมีเรื่องให้ลูกปวดหัวมาก

พฤติกรรม ทุกอย่างมีแรงจูงใจ เบื้องหลังแรงจูงใจนี้คือ ความต้องการที่มองไม่เห็นของเด็ก และความรู้สึกที่มองไม่เห็น พฤติกรรมที่พ่อแม่เห็นเป็นเพียงปรากฏการณ์ผิวเผิน แต่มองไม่เห็นความต้องการและความรู้สึกที่อยู่เบื้องหลังพฤติกรรม

เมื่อพ่อแม่ตกอยู่ในการตัดสินพฤติกรรม และต้องการกำจัดพฤติกรรมของลูก มักตกอยู่ในการต่อสู้ พ่อแม่จะพบว่าเด็ก ไม่เพียงแต่จะไม่เปลี่ยนแต่จะ “ทวีความรุนแรง” ที่จะทำพฤติกรรมดังกล่าวต่อไป

ตอนที่ S กับฉันกำลังพาเด็ก ๆ ไปเล่นฉันถามเสี่ยวเป่า ว่าทำไมเขาถึงไม่กิน และถามเขาว่าเขาไม่ชอบอาหารที่เราสั่งหรือเปล่า

เสี่ยวเป่าพูดกับฉันว่า “เพราะฉันไม่หิวฉันกินไม่ได้อีกแล้ว แต่แม่มักจะขอให้ฉันกินให้เสร็จ” เด็กมักถูกถามถึงเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงพัฒนาวิธีแก้ปัญหาของตนเอง เพื่อชะลอนี่เป็นเพียง “กลยุทธ์” ที่เด็ก ๆ ใช้เพื่อต่อต้านการเรียกร้องของพ่อแม่ในการกิน พ่อแม่ส่วนใหญ่คิดว่าเมื่อลูกเข้าสู่วัยแรกรุ่น พวกเขาจะพบกับสิ่งที่เรียกว่า “วัยรุ่นกบฏ”

ดร. โธมัสกอร์ดอนนักจิตวิทยา ชื่อดังชาวอเมริกันเขียนไว้ในหนังสือ การฝึกอบรมประสิทธิผลของผู้ปกครอง PET ในฐานะนักจิตวิทยาคลินิก ฉันเคยเชื่อเหมือนพ่อแม่ส่วนใหญ่ว่า เป็นเรื่องปกติและหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่วัยรุ่น จะต้องเผชิญกับช่วงเวลาแห่งการกบฏ สิ่งนี้เกิดจากความปรารถนาทั่วไป ในการเป็นอิสระและการต่อต้านพ่อแม่ในเด็กวัยรุ่นของ

แต่ตอนนี้ฉันเชื่อว่าเด็กวัยรุ่นไม่ได้ต่อต้านพ่อแม่พวกเขาเพียงแค่ต่อต้านวิธีการเลี้ยงดูแบบทำลายล้างบางอย่างที่พ่อแม่นำมาใช้เกือบทั่วโลก “เมื่อเราเข้าไปพัวพันกับพฤติกรรมที่ถูกหรือผิดของเด็กเรามักจะออกคำสั่งการตัดสินการกล่าวหาและการสั่งสอนเด็กสิ่งนี้จะทำให้เด็กต่อต้านและในที่สุดก็ตกอยู่ในการต่อสู้ซึ่งจบลงด้วยการบาดเจ็บทางอารมณ์

สิ่งสำคัญคือเด็กจะไม่เติบโตตามผลพวกเขาจะยังคงทำ “ปัญหา” ของพวกเขาต่อไปในขณะเดียวกันเด็กก็จะปิดใจและห่างไกลจากพ่อแม่มากขึ้นเรื่อย ๆ ในฐานะพ่อแม่เราจะช่วยลูกให้เติบโตได้อย่างไร?

01. ยอมรับ

จิตวิทยามนุษยนิยมเชื่อว่าคนเรามีศักยภาพโดยกำเนิด การใช้ศักยภาพของตนเองและก้าวข้ามขีด จำกัด เป็นความต้องการขั้นพื้นฐานที่สุดของมนุษย์ เหตุผลที่บุคคลดำรงอยู่และมีความหมายในชีวิตคือการตระหนักรู้ในตนเอง

นักการศึกษาชาวอิตาลี Montessori เปรียบศักยภาพนี้เหมือนกับตัวอ่อนทางจิตวิญญาณ มันเหมือนเมล็ดพืชต้องการดินความชื้นแสงแดดอากาศและเงื่อนไขอื่น ๆ ในการงอกและเติบโต

สภาพแวดล้อมมีหน้าที่ส่งเสริมการตระหนักถึงศักยภาพ แต่ไม่ใช่ทุกสภาพแวดล้อมที่สามารถตระหนักถึงศักยภาพได้การเติบโตของตัวอ่อนทางจิตวิญญาณแต่ละตัวต้องการสภาพแวดล้อมที่จริงใจความไว้วางใจและความเข้าใจและต้องการการหล่อเลี้ยงของความรักเด็กทุกคนมีความสามารถในการเติบโตเช่นนี้การยอมรับของพ่อแม่ทำให้เด็กได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยความรักและปลดปล่อยศักยภาพของเด็กออกมา

ดร. โธมัสกอร์ดอนกล่าวว่า:“ เมื่อคน ๆ หนึ่งรู้สึกว่าเขาได้รับการยอมรับจากผู้อื่นอย่างเต็มที่เขาสามารถแยกตัวออกจากรังไหมและเริ่มคิดถึงการเปลี่ยนแปลงที่เขาหวังว่าจะทำอย่างไรเขาหวังที่จะเติบโตอย่างไรสร้างตัวตนใหม่และ ทำให้ตัวเองสร้างความแตกต่างได้มากขึ้น”แม้ว่าการยอมรับจะเป็นทัศนคติอารมณ์หรือความรู้สึก แต่การยอมรับของพ่อแม่ต้องแสดงออกต่อเด็กเพื่อให้เด็กรู้สึกได้ถึงการยอมรับของพ่อแม่

มีสองวิธีสำหรับมนุษย์ในการแสดงข้อมูลวิธีหนึ่งคือข้อมูลด้วยวาจาและอีกวิธีหนึ่งคือข้อมูลที่ไม่ใช่คำพูด พ่อแม่ต้องสื่อสารกับลูกด้วยวิธีที่ไม่ตัดสินและไม่ตำหนิเพื่อให้เด็กรู้สึกได้รับการยอมรับและเคารพ

ตัวอย่างเช่นคุณสามารถพูดกับลูกว่า “ฉันสนใจเรื่องนี้มาก” หรือ “ฉันอยากฟังความคิดเห็นของคุณจริงๆ” “ไปเลยฉันกำลังฟังอยู่” “มันน่าสนใจจริงๆ” คุณยังสามารถตอบกลับเด็กว่า “หืม” “จริงเหรอ”ในแง่ของภาษากายพ่อแม่ยังต้องให้ความเคารพและให้ความสำคัญกับลูก ๆ เช่นเผชิญหน้ากันทางกายมองหน้ากันอย่างตั้งใจพยักหน้าให้กันเพื่อยืนยันเป็นต้น

02. ฟัง

เมื่อเรามีทัศนคติในการยอมรับเราสามารถรับฟังลูก ๆในการให้คำปรึกษาทางจิตวิทยาการสร้างความสัมพันธ์ในการให้คำปรึกษาเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับการดำเนินการให้คำปรึกษาทางจิตวิทยาและคุณภาพของความสัมพันธ์ในการให้คำปรึกษานั้นขึ้นอยู่กับทักษะการฟังของผู้รับคำปรึกษาเป็นส่วนใหญ่

เหตุผลหลักที่นักจิตวิทยามืออาชีพสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพคือพวกเขารู้วิธีรับฟังผู้อื่นและการใช้วิธีการสื่อสารที่เหมาะสมสามารถส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงที่สร้างสรรค์ได้เช่นเดียวกับผู้ปกครองบรรยากาศการสนทนาที่ผู้ปกครองกำหนดขึ้นว่าเด็กจะได้รับประโยชน์หรือเจ็บปวด

ใน “PET Parental Effectiveness Training” มีตัวอย่างดังนี้แดนนี่เป็นเด็กที่กลัวการนอนหลับและแม่ของเขาก็ปวดหัวกับเรื่องนี้คืนหนึ่งเมื่อแม่ของเขาขอให้ปิดไฟเข้านอนแดนนี่บอกอีกครั้งว่าเขาไม่ต้องการนอนตอนแรกแม่ของฉันรู้สึกหงุดหงิดและไม่อดทนมากเธอสั่งให้แดนนี่ปิดไฟและนอนเดี๋ยวนี้แดนนี่ตะโกนใส่แม่ของเขาด้วยความโกรธและบอกให้เธอออกไป

ในเวลานี้แม่ตัดสินใจที่จะหยุดและฟังเด็ก เธอจึงพูดกับแดนนี่ว่า “คุณโกรธมาก”แดนนี่บอกว่า “ใช่ฉันเกลียดโรงเรียนฉันไม่อยากไปโรงเรียนอีกต่อไป” แม่ยังคงฟังแดนนี่และแสดงการยอมรับเขาอารมณ์ของแดนนี่เริ่มเย็นลงเขาจึงเริ่มบอกแม่ว่าเขาไม่ต้องการเรียนคณิตศาสตร์ต่อไปเขาชอบเล่นเบสบอลและกังวลเกี่ยวกับการเข้าเรียนในวิทยาลัย

ต่อมาแดนนี่พูดกับแม่ของเขาว่า: “มันจะดีกว่าถ้าคุณสามารถหายใจได้โดยไม่ต้องใช้จมูกในตอนที่คุณนอนหลับ”แม่ของฉันประหลาดใจมากไม่รู้ว่าความคิดของเขามาจากไหน

ผ่านการสื่อสารกับเด็กเธอเข้าใจว่า Tommy (เพื่อนของ Danny) ที่บอกเขาว่าคนเราไม่สามารถหายใจทางปากได้เมื่อพวกเขานอนหลับ แต่จะต้องทำทางจมูกเท่านั้น แดนนี่ป่วยเป็นโรคจมูกอักเสบจมูกของเขามักจะอุดตันเวลานอนและเขากังวลมากว่าจะหายใจไม่ออกขณะนอนหลับจู่ๆแม่ก็รู้ว่านี่คือสาเหตุที่ลูกไม่เต็มใจนอน

ตอนนี้ฉันเข้าใจความจริงของเรื่องนี้ในที่สุดแม่บอกกับแดนนี่ว่าคนเราสามารถหายใจทางปากได้ตอนนอนเขาไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะหายใจไม่ออกในที่สุดแดนนี่ก็ผ่อนคลายและเข้านอนอย่างมีความสุขการฟังสามารถแก้ปัญหาที่ดูเหมือนฝังรากลึกและบางครั้งความต้องการของเด็กทั้งหมดก็คือหูที่เห็นอกเห็นใจ

เมื่อผู้ปกครองสามารถเห็นสาเหตุเบื้องหลังพฤติกรรมของบุตรหลานพวกเขาไม่เพียงช่วยให้เด็กเข้าใจตนเองทำให้พวกเขามีอิสระและมีความรับผิดชอบมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังช่วยให้พวกเขาได้รับความเข้มแข็งจากภายในมากขึ้นด้วย ผลที่ตามมาพ่อแม่จะยอมรับและเห็นอกเห็นใจกันมากขึ้น

03. เอาใจใส่

โรเจอร์สนักจิตวิทยาเห็นใจให้คำจำกัดความว่า: ความสามารถในการสัมผัสกับโลกภายในของผู้อื่นการเอาใจใส่มีสองความหมายประการหนึ่งคือความต้องการที่จะยืนอยู่ในมุมมองของอีกฝ่ายหนึ่งและทำให้ตัวเองรู้สึกถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่งคือการตอบสนองต่ออีกฝ่ายและถ่ายทอดความเห็นอกเห็นใจของคุณไปยังอีกฝ่าย

โรเจอร์สเชื่อว่าความสัมพันธ์ในการปรึกษาหารือที่กลมกลืนกันนั้นมีผลในการรักษาและการเอาใจใส่เป็นเงื่อนไขสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ในการปรึกษาหารือที่ดีใน “พลังแห่งการเอาใจใส่” กล่าวไว้ว่าการเอาใจใส่เป็นสะพานที่ช่วยให้เราสามารถเชื่อมช่องว่างระหว่างผู้คน

ครั้งหนึ่งฉันเป็นแขกที่บ้านลูกพี่ลูกน้องของฉันลูกวัย 3 ขวบของลูกพี่ลูกน้องของฉันถูกรถของเล่นกดทับนิ้วของเขาขณะที่เล่นกับพี่ชายของเขาเด็กคนนั้นเริ่มร้องไห้ญาติกอดเด็กเพื่อปลอบโยนให้เหตุผล แต่เด็กยังคงร้องไห้ต่อไป

ในที่สุดลูกพี่ลูกน้องก็พูดอย่างช่วยไม่ได้: “เขาเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาร้องไห้เขาจะหยุดไม่ได้และไม่มีประโยชน์ที่จะเล้าโลมเขา”ฉันกอดเด็กบนตักของฉันและพูดกับเขาว่า: “ทารกถูกรถของเล่นกดนิ้วเจ็บนิ้วมากทารกเสียใจมาก”เด็กได้ยินสิ่งที่ฉันพูดพยักหน้าแล้วหยุดร้องไห้ เขาปาดน้ำตาแล้ววิ่งไปเล่นกับพี่ชายอีกครั้งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อพ่อแม่สามารถยืนอยู่กับลูกยอมรับและเห็นอกเห็นใจกับความรู้สึกของพวกเขาเด็ก ๆ จะสามารถติดต่อกับตัวตนภายในที่แท้จริงได้อย่างต่อเนื่องและเด็ก ๆ จะพัฒนาพลังในตนเองกระตุ้นศักยภาพในการตระหนักรู้ในตนเองและมีความเป็นตัวของตัวเองสูงขึ้น ความคุ้มค่าและความสามารถในการตรวจสอบตนเอง

04. เขียนตอนท้าย

ครู Wu Zhihong กล่าวว่า: “ความต้องการที่จำเป็นของมนุษย์คือความปรารถนาที่จะได้เห็น” ไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “เด็กมีปัญหา” ในโลกนี้ แต่มีเพียงความต้องการและความรู้สึกที่มองไม่เห็นความรักไม่ใช่การทำให้ลูกเป็นในสิ่งที่คุณต้องการ แต่เป็นการยอมรับเขาในแบบที่เขาเป็นเหตุผลที่พ่อแม่กลายเป็นพ่อแม่ก็เพื่อเป็นพยานในการเติบโตของชีวิตในกระบวนการนี้เรายังเติบโตและเรียนรู้ที่จะรัก

อ่านบทความต่อไป คลิ๊ก !!! เจ้าป่าที่ได้จากโลกนี้ไป