คน เด็กเองยังขาดการศึกษาด้านความปลอดภัย และการเน้นย้ำว่าอย่าไปกับคนแปลกหน้า กับเด็กก็ไม่มีประโยชน์ แม่ซันไชน์ ในชีวิตเรามักจะบ่นกับลูกเสมอว่า อย่าไปกับคนแปลกหน้า แต่เหตุการณ์ข่าวเช่น เด็กหลงและเด็กที่ถูกลักพาตัว ยังคงปรากฏอยู่บ่อยครั้ง ในเดือนธันวาคมปีที่แล้ว โรงเรียนอนุบาลทดลองได้จัดกิจกรรม เจาะต่อต้านการค้ามนุษย์และต่อต้านการหลอกลวง

โดยคนค้ามนุษย์ที่แกล้งทำเป็นพ่อแม่นำขนม ขนมขบเคี้ยว และของเล่นเข้ามาในห้องเรียนของแต่ละชั้นเพื่อซื้อของเล่น พาเด็กๆ ออกจากโรงเรียนไปทานอาหารว่างและเล่นเกม เป็นผลให้ในเวลาน้อยกว่า 20 นาที ผู้ค้ามนุษย์ประสบความสำเร็จในการหลอกลวงเด็ก 46 คน ที่น่าแปลกใจไปกว่านั้นคือเมื่อเด็กถูกรปภ.หยุดไว้ เขาก็บอกลาพี่รักษาความปลอดภัยอย่างมีความสุข พ่อแม่คนหนึ่งที่เล่นเป็นผู้ค้ามนุษย์

ซึ่งเขาพูดอย่างช่วยไม่ได้ เราหลอกลูกของคนอื่นได้สำเร็จ และลูกของเราเองก็ถูกคนอื่นหลอกไปด้วย เรา​อาจ​มี​ความ​ทุกข์ ทำไม​จึง​ถูก​หลอก​ง่าย เด็กๆ ทั้งๆ ที่​พวก​เขา​เน้น​ว่าไม่​พูด​กับ​คน​แปลก​หน้า และไม่​ไป​กับ​คน​แปลก​หน้า แท้จริงแล้วเด็กๆ เป็นเพียงเด็กๆ พวกเขายังเด็ก จิตใจยังไม่โตเต็มที่ และโลกทัศน์ยังไม่ก่อตัวเต็มที่ เมื่อมีคนแปลกหน้ามายืนต่อหน้าเด็ก และทำให้เด็กมีความสุขกับของเล่นชิ้นโปรด

รวมถึงขนมลูกจะคิดว่าลุงคนนี้น่ารัก ไม่มีทางบอกได้ว่าอีกฝ่ายเป็น ดีหรือร้าย เด็กเองยังขาดการศึกษาด้านความปลอดภัย และการเน้นย้ำว่าอย่าไปกับคนแปลกหน้า กับเด็กก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเมื่อคนแปลกหน้าแบ่งปันข้อมูลเกี่ยวกับพ่อแม่ และบอกลูกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อแม่ เด็กที่ขาดความรู้ความเข้าใจ เรื่องความปลอดภัยจะเชื่อพวกเขาทันที อย่างไรก็ตาม อย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้า

เด็กสามารถทำอะไรได้บ้าง ไม่รู้จะขอความช่วยเหลืออย่างไรเมื่อตกอยู่ในอันตราย เราเห็นข่าวนี้ เด็กชายอายุ 11 ขวบเสียเพื่อนไปโดยไม่ได้ตั้งใจขณะเข้าร่วมกิจกรรมแคมป์ปิ้งภาคสนาม ตั้งแต่เด็กยังเป็นเด็ก พ่อแม่จึงเน้นย้ำคำว่าอย่าคุยกับคนแปลกหน้าซ้ำๆ ดังนั้น เมื่อใดก็ตามที่หน่วยกู้ภัยผ่านไป เขาจะจงใจซ่อนและพลาดโอกาสมากมาย ที่จะได้รับการช่วยเหลือ ไม่ถึงวันที่สี่ที่เขาได้รับการช่วยเหลือ ซึ่งกำลังจะตายไปแล้ว

นักประสาทวิทยาชาวอเมริกัน หลุยส์ คอซโซลิโน เคยกล่าวไว้ว่าความสามารถในการแข่งขัน เพื่อเอาตัวรอดของเด็กไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า เขาสามารถทำได้เพียงลำพังมากแค่ไหน แต่ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่นมากเพียงใด ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนเป็นสัตว์สังคมสูง ผู้คนมีทั้งอิสระและพึ่งพาอาศัยกัน เราไม่เพียงต้องการความสามารถในการทำสิ่งต่างๆ อย่างอิสระ แต่ยังต้องความสามารถในการขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นด้วย

ความสามารถทั้งสองนี้มีความสำคัญ สำหรับทุกคนที่ขาดไม่ได้ ให้ลูกคิดผิดว่าคนรู้จักปลอดภัย เราเชื่อว่าเหตุการณ์ล่าสุดเกี่ยวกับหญิงสาวที่ถูกฆาตกรรม เป็นเรื่องที่น่าวิตกอย่างยิ่ง แต่ในขณะเดียวกันเหตุการณ์นี้ก็เตือนเราเช่นกัน ไม่สามารถละเลยการคุกคามที่เกิดจากอาชญากรรมความใกล้ชิดต่อเด็กๆ ได้ แม้แต่คนที่เรารู้จักก็เป็นอันตราย และเราไม่สามารถมอบลูกหลานของเรา ให้กับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

คนแปลกหน้าเป็นอันตราย ก็เหมือนเขาวงกตที่คิดได้ เด็กๆ สามารถหลงทางในเขาวงกตประเภทนี้ได้ง่าย เน้นย้ำว่าไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้ากับเด็กๆ คือ การเน้นย้ำถึงปัญหาของคนรู้จักปลอดภัยกับเด็ก อย่างไรก็ตาม มีหลายกรณีที่แสดงว่า คนรู้จักก็ไม่ปลอดภัยเช่นกัน ดังนั้น สิ่งที่เราต้องย้ำกับลูกหลานของเราไม่ใช่ อย่าคุยกับคนแปลกหน้า แต่บอกพวกเขาว่า หากมีคนทำอะไรที่ทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจ

แม้แต่คนรู้จักที่คุณรู้จัก ให้เรียนรู้ที่จะปฏิเสธและขอความช่วยเหลือ จากพ่อแม่ของคุณทันที ไม่ว่าพ่อแม่จะมีประสบการณ์แค่ไหน พวกเขาจะยอมรับคำปรึกษา ทันทีในสิ่งหนึ่งนั่นคือ กับลูกๆ ของพวกเขา พวกเขาไม่มีทางรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวินาทีต่อจากนี้ อย่าคุยกับคนแปลกหน้า เป็นคำเตือนที่เรามักตำหนิลูกๆ ของเรา อันที่จริง การสร้างความตระหนักด้านความปลอดภัยของเด็กนั้นยังไม่เพียงพอ

แล้วเราจะดูแลบุตรหลานของเรา ให้ปลอดภัยจากอันตรายในชีวิตประจำวันได้อย่างไร สอนลูกให้ขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่ทุกคนที่คุณไม่รู้จักเป็นอันตราย และไม่ใช่ทุกคนที่คุณรู้จักหรือรู้จักน่าเชื่อถือ เราต้องให้เด็กเรียนรู้ที่จะแบ่งคนรอบตัวออกเป็นคนที่ไว้ใจได้ คนคุ้นเคย คนรู้จัก คนไม่รู้จัก เชื่อว่าแผนกนี้จะดีกว่าคนแปลกหน้า เพียงคนเดียวเฉพาะและชัดเจน อย่าลืมทำรายชื่อคนที่น่าเชื่อถือ สำหรับบุตรหลานของคุณรวมถึงพ่อแม่

แต่ยังรวมถึงคนแปลกหน้า เช่น ตำรวจและหลีกเลี่ยงรูปแบบความหวาดกลัว ถ้าไม่เชื่อฟังลุงตำรวจจะมาจับคุณ ดังนั้น เพื่อให้เด็กๆสามารถหันไปหาคนที่น่าเชื่อถือ เหล่านี้เพื่อขอความช่วยเหลือ เมื่อเผชิญกับอันตรายและความยากลำบาก เราต้องเปิดโอกาสให้เด็กได้พูดคุยกับคนแปลกหน้าด้วย เช่น หลงทางสามารถกระตุ้นให้เด็กถามคนสัญจรไปมาอย่างกระตือรือร้น

การสื่อสารโดยตรงกับคนแปลกหน้า ไม่เพียงแต่ใช้ทักษะทางภาษาของเด็กเท่านั้น แต่ยังช่วยให้เด็กเรียนรู้ที่จะสัมผัสภาษากาย การแสดงออกทางสีหน้า การสบตา วิธีการและเนื้อหาในการพูดของกันและกัน เพื่อให้เข้าใจการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจของตนเอง และปล่อยให้เด็กเรียนรู้ เมื่อจับสัญญาณอันตรายได้แล้ว ก็สามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว และตามสัญชาตญาณ

เรียนรู้ที่จะรับรู้สัญญาณอันตราย บอกให้เด็กรู้ว่าพฤติกรรมและอันตรายใด ส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายหนึ่งต้องได้รับการเตือน เช่น เมื่อผู้ใหญ่ขอความช่วยเหลือจากเด็ก และคนที่ไม่รู้จักให้ขนมและของเล่น ผู้ปกครองควรบอกสัญญาณอันตรายเหล่านี้กับลูก เพื่อให้เด็กเข้าใจว่าเมื่อเจอสถานการณ์เหล่านี้ พวกเขาต้องมีสำนึกในการป้องกันความปลอดภัย และเรียนรู้ที่จะปฏิเสธอย่างแน่วแน่ และธงสีแดงเหล่านี้ ไม่ใช่แค่สำหรับคนแปลกหน้าเท่านั้น ควรรวมถึงผู้ที่ไม่อยู่ในรายชื่อที่เชื่อถือได้ด้วย

บทความอื่นที่น่าสนใจ  :  Hair loss จะทำอย่างไรกับผมร่วงหลังโควิด 19 อธิบายรายละเอียดได้ ดังนี้